są|dzić1

impf Ⅰ vt 1. Prawo (stawiać przed sądem) to try

- być sądzonym za zdradę/korupcję to be tried for treason/corruption

- być sądzonym według prawa zwyczajowego/koranicznego to be tried according to common/Koranic law

- sądzono go za morderstwo, ale został uniewinniony he was tried for murder but acquitted

2. (osądzać) to judge [osobę, sprawę]

- nikt nie ma prawa jej sądzić no one has the right to judge her

- nie powinieneś sądzić ludzi po wyglądzie/zachowaniu you shouldn’t judge other people by their appearance/behaviour

Ⅱ sądzić się pot. (procesować się) to flight it out in court

- sądzić się z kimś o coś to sue sb for sth

■ jest mu/jej to sądzone książk. he’s/she’s destined for it; (negatywnie) he’s/she’s doomed to it

- takie życie było mu sądzone he was destined for such a life

- jemu sądzona jest śmierć he is doomed to die

- nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni judge not, that ye be not judged